Γράφει ο bio
Εδώ και μέρες παρακαλουθώ το λεγόμενο "κίνημα της πατάτας", το οποίο μέρα με τη μέρα παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας σε όλο το μήκος και πλάτος της χώρας. Η κοινωνική απήχηση είναι τεράστια, η πολιτική στήριξη πρωτοφανής (πλην μερικών φωτεινών εξαιρέσεων). Το μιντιακό κατεστημένο παρακολουθεί θετικά το όλο εγχείρημα.
Πέρασαν οι ημέρες και περίμενα να δω... Είναι κάτι το οποίο θα "ξεφουσκώσει" ή θα είναι μια προσπάθεια σοβαρή, με συνέχεια και, γενικά, μια διαδικασία "από το λαό κατευθείαν προς το λαό", που τόσο δεινοπαθεί; Τελικά, όπως όλοι γνωρίζουμε, το "κίνημα" εξαπλώνεται και μάλιστα σε νέα προϊόντα.
Και μου γεννιέται λοιπόν η απορία... Η Κρήτη μας που είναι σε όλα αυτά;;; Αντί να είναι μπροστάρα σε τέτοιες διαδικασίες κινηματικές, πλην μίας, δύο προσπαθειών, μένει και παρατηρεί. Και αναρωτιέμαι πως γίνεται να συμβαίνει αυτό; Μιλάμε για την Κρήτη που πολλοί την χαρακτηρίζουν "ατμομηχανή" της γεωργικής παραγωγής της χώρας! Που η πλειοψηφία των παραγόμενων δε μένουν στο νησί αλλά μεταφέρονται και πωλούνται στην λοιπή χώρα. Γιατί δεν αναλαμβάνουν οι παραγωγοί μας ανάλογες πρωτοβουλίες; Τι τους κρατά μακρυά από αυτές τις δράσεις; Γιατί θα πρέπει να πληρώνουμε 1 ευρώ το κιλό της πατάτες του τόπου μας, ειδικά σε μια τέτοια εποχή κρίσης; Και συμβαίνει σε τόσα τοπικά παραγόμενα προϊόντα...
Πραγματικά ευελπιστώ να διαβάσει κάποιος αρμόδιος τα παραπάνω και να βοηθήσει ώστε συνεχιστούν οι προσπάθειες έστω για φθηνότερες αγορές ειδών πρώτης ανάγκης. Ένα μεγάλο μπράβο και στους κτηνοτρόφους των Ανωγείων για την προσπάθεια που έχουν ξεκινήσει.
